Mon Massir

Lettre à la femme algérienne

A l'occasion de la Journée Internationale des Femmes, j'ai choisis de vous publier cette lettre.

La femme tunisienne a eu plus de chance que sa voisine, le femme algérienne, mais elle doit bien faire attention, les droits ne sont jamais définitivement acquis. Un retour en arrière est toujours à craindre.

"Les femme ne se maquillent pas uniquement pour se faire belle.....!"

«Le coupable te blesse l'âme; moi, je te blesse seulement l'oreille.» Sophocle

Si l'Islam a libéré la femme arabe de l'infanticide et lui a rendu son statut en tant que femme aux premiers siècles de son apparition, certains musulmans contemporains l'on enfermée sous un tissu, sous prétexte d'une religiosité aberrante et d'une tradition importée et révolue. Pendant des siècles, certaines civilisations se sont interrogées sur la nature de la femme tandis que d'autres affirmaient que la femme est la source du mal.

Pis, elle était l'alliée du diable ! Depuis le siècle dernier, et surtout depuis la fin de la deuxième guerre mondiale, les femmes gagnent de plus en plus de droits. Aujourd'hui, elles ont le droit d'être elles-mêmes. Pourtant ce droit d'exister en tant que femme n'est pas encore acquis dans tous les pays.

Qu'en est-il des droits de la Femme chez nous ? Saviez-vous qu'en Algérie, de 1962 à 2004, la polygamie est passée de 1% à 5,8%!

Ce sont les chiffres que les représentants du gouvernement ont donnés aux Nations Unies en janvier 2005, dans la revue du rapport algérien sur l'application de la Convention sur l'élimination de toutes les formes de discriminations(1). Peut-on pour autant considérer ce chiffre comme le signe de la régression des droits de la femme algérienne ou est-il le signe d'un retour aux valeurs authentiques tant réclamées par un certain courant idéologique en Algérie? Saviez-vous que les femmes sont les premières victimes de la décennie noire, des assassinats, des viols, des mariages forcés, qu'elles sont des mères célibataires et qu'elles sont régulièrement victimes d'actes incestueux et d'infanticides? Ces mêmes femmes sont abandonnées à leur sort car leurs parents ne veulent pas les accueillir parce qu'ils ont honte de devoir accepter que leur progéniture en est une victime. Tandis que d'autres parents acceptent de les cacher sous leur toit à une condition: pouvoir procéder à un avortement ou à l'abandon de l'enfant.

Ces femmes victimes sont parfois livrées aux réseaux de prostitution parce que l'État n'a pas prévu de centres pour les prendre en charge. Combien sont-elles? Combien d'enfants sont nés dans ces conditions? Quelle prise en charge propose-t-on à ces femmes et à ces enfants? Aucune statistique n'a été divulguée par les autorités concernées. Les religieux interprètent ces faits comme une déviation morale, le remède étant, selon eux le retour aux sources, c'est-à-dire l'application à la lettre de la religion. Prenons l'exemple d'un fait rapporté par la presse nationale(2) où une jeune fille de El Oued a été violée par un chauffeur de taxi. Supposons que cette fille tombe enceinte et devienne ainsi mère célibataire, doit-on pour autant l'accuser d'être une p? Or si elle ne souhaite pas garder cet enfant, elle ne dispose d'aucune solution légale hormis celle de la clandestinité, c'est-à-dire, se rendre dans un pays où l'avortement est légalisé. Pis, le fait qu'elle perde sa virginité la marquera à vie.

Une pratique est devenue «officieusement officielle» et consiste pour la jeune mariée à présenter à son mari un certificat de virginité en bonne et due forme. Cette pratique se normalise au fil du temps! Quelle est la position du corps médical qui délivre ce genre de certificat? À quelle déontologie se réfère-t-il? Où est, dans ces conditions, le respect de la loi? Djamila Benhabib(3) s'interroge: «Lorsqu'un mari répudie sa femme pour en prendre une plus jeune en la chassant du domicile conjugal, faisant de ses propres enfants des sans-abri, est-ce ce la volonté d'Allah ou celle du mari? Lorsqu'un mari bastonne sa femme jusqu'à la mort, est-ce la volonté d'Allah ou celle du mari?»

En 2009, dans un ouvrage très courageux et plein de vérités, Wassila Tamzani(4), avocate à Alger puis directrice des droits des femmes à l'UNESCO, expose d'une manière magistrale la condition des femmes en Algérie et dans le monde musulman. Elle fait le constat très alarmant de la situation des femmes en Algérie. La société musulmane tente de masquer leur situation sociale par des discours volontaristes et traditionalistes tandis que les grandes démocraties essaient de se protéger en fermant les yeux sur les dépassements des dogmatistes religieux. Dès qu'on aborde la question des droits de la Femme, on nous sert cette réponse traditionnelle: «l'Islam a donné plus de droits à la Femme que les autres religions ». Certes! Mais pragmatiquement, rien n'est fait! Les femmes sont souvent sous la tutelle des hommes.

Certaines sont analphabètes et vivent dans des conditions déplorables. Elles sont parfois enfermées toute la journée dans un appartement, dans une petite chambre, en attendant le retour de leur mari rassuré parce qu'elle ne croisera pas d'autres hommes et qu'elle restera à l'abri de leurs regards. Ces femmes sont ainsi réduites à la procréation et aux tâches ménagères. C'est leur «Maktub» !

«Nous attendons toujours l'Égalité, écrit W. Tamzani, un demi-siècle après le début de la guerre de Libération, quarante ans après l'Indépendance, vingt ans après la démocratisation des institutions. Ce n'est jamais le moment. Un accouchement de vingt-quatre ans pour le Code de la Famille, un code insultant pour les femmes algériennes. En réalité, il a fallu attendre que l'Algérie se vide de toutes ses utopies, que les tenants d'une morale sexuelle protohistorique s'installent dans nos villes et au pouvoir et effacent les restes de métissage colonial et de la guerre de libération, deux facteurs de modernisation de la société algérienne. Il a fallu attendre que le nationalisme identitaire l'emporte sur les rêves des enfants de l'an 1 de l'Algérie républicaine, socialiste et populaire. Le temps d'y ajouter, au creux, sa dernière épithète: musulmane» (5). Si les femmes portent de plus en plus souvent le voile, c'est que la société les oblige à le porter l'enfermant à coup sûr dans un sentiment de culpabilité auquel il est difficile de faire face surtout quant on sait que l'école algérienne est vidée de toute forme d'esprit critique. Elles sont donc victimes d'un processus d'endoctrinement depuis l'enfance. Si elles refusent de le porter, elles seront considérées comme des infidèles et la société les accusera de tous les maux. Souvenons-nous de ce qui s'est passé suite au séisme de Boumerdes en 2003: la religiosité a fait croire au peuple que le séisme s'était produit à cause des femmes qui ne portaient pas le hidjab. Depuis lors, le nombre de femmes portant le voile est en nette progression et s'étend même aux petites filles dès l'âge de trois ans!

Le mufti de la mosquée de Marseille, Souheib Benchikh, s'est prononcé contre son port: «le voile est une fausse route pour les jeunes filles. Rien dans le Coran ne leur impose d'afficher ainsi leur foi. Le voile conduit trop souvent à des comportements inquiétants, comme le refus de la mixité, de l'égalité des sexes, des cours de biologie ou de sport»(6). J'ai vu récemment sur une chaine télévisuelle algérienne, des femmes septuagénaires, chantant des chansons traditionnelles, toutes voilées. J'ai été étonné autant qu'alarmé par tout ce qui se passe dans notre société. Autrefois, c'était les femmes qui conservaient nos traditions et les faisaient perdurer. Désormais, qui va protéger notre identité culturelle? Selon Mourad MERDACI, professeur en psychologie clinique à l'université de Constantine(7): «La distorsion des normes familiales s'inscrit au tableau de comportements symptomatiques où des adolescents, encore enfants, énoncent les règles à satisfaire dans la vie familiale, voilent leurs mères et prescrivent des rites ataviques. De fait, les lignes de la filiation se sont déplacées. Les tuteurs ne sont plus les pères biologiques mais des modèles refondateurs et atypiques, séducteurs, assimilateurs et abandonniques».

Parlons du harcèlement qui est devenu une pratique courante sur les lieux de travail(8). Des hommes qui abusent de leur pouvoir hiérarchique pour faire subir aux femmes leur bestialité sexuelle. Idem en ce qui concerne le viol des femmes par leur mari. «Le voilement du corps de la femme, selon M. MERDACI, est d'essence paranoïde et d'élaboration défensive contre l'attrait charnel et l'érotisme féminin. Pour transcender la signification du corps, spécifiquement féminin, le voile désigne les sources sociales, mentales et anthropologiques de pratiques de pouvoirs, de dépossession et de domination, de licitation et d'interdiction». Finalement, «Les femmes apprennent à travers les âges la résolution névrotique de porter les fragilités de la société. Elles transmettent aussi à leurs proches des héritages de mortification et de vies manquées. La violence contre les femmes est souvent institutionnalisée dans les formats et les maillages de protections incertaines, de réparations improbables et de dépendance surdéterminées dans la recherche d'exutoires spirituels, dans le port du voile, ou ludique et ostentatoire, dans les artifices d'une libération parente et illusoire(9)». Même si l'actuel président essaye de modifier quelques textes législatifs en faveur de l'émancipation de la femme, tout cela reste lettre morte. Car le vrai changement émane de l'individu et d'une émergence d'un mouvement citoyen revendicatif mûrement réfléchi. Le mouvement féminin a besoin d'un nouveau souffle, d'un nouveau leader, d'une nouvelle génération de femmes courageuses, convaincues et déterminées. Le mouvement «Rachida» a été une belle aventure! Il est inconcevable de parler de développement sans associer la Femme, car elle est le cœur de tout changement social. La leçon a été retenue par quelques pays asiatiques et sud américains. À quand le tour des Algériens?

P.S. Le 25 mars 1994 était le dernier jour de l'ultimatum du GIA ordonnant aux femmes le port du hidjab. Trois jours après (le 28/03/94) Katia Bengana de Meftah, âgée de 17 ans a été sauvagement assassinée pour avoir refusé de porter le voile. Ne l'oublions pas afin que son sacrifice ne soit pas vain!

Auteur :Yazid Haddar

Le Quotidien d’Oran, le 07/03/2010

LETTRE D'UN PERE À SA FILLE ASSASSINEE POUR AVOIR REFUSE DE PORTER LE VOILE

A l'occasion de la Journée internationale pour enlever le voile, j'ai choisis cette année de partager avec vous cette lettre.

Si le voile est (encore?) pour certaines un choix, pour d'autres, il est une obligation contre laquelle elles sont obligées de se plier, à défaut elles risquent en perdre la vie.

"J’accuse le pouvoir algérien pour ses sympathies avec les bourreaux de nos parents"

Le 28 février 1994 - le 28 février 2010, voilà déjà 16 ans depuis ton assassinat par l’intégrisme religieux pour avoir refusé de porter le voile... Et depuis cette date, ta mère n’a pas cessé de te pleurer chaque jour que Dieu fait. Aujourd’hui ma chère Katia, je tiens à t’annoncer que ta mère est venue te rejoindre pour de bon dans sa dernière demeure en cette date du 23.01.2008 vers 23 heures environ.
Prends soin de ta mère, ma chère Katia. Fasse Dieu qu’elle ne manque de rien avec toi. Rassure-la que de notre côté tout va bien, et qu’elle n’a pas à se faire de soucis surtout pour Celia, la dernière de la famille. Car ici-bas, tu lui as beaucoup manquée Katia. Elle a manqué de tout à cause de cette politique favorable à l’intégrisme religieux de la part de ceux qui sont censés nous protéger et nous rendre justice. Ta perte cruelle, son chagrin, son désespoir, ses souffrances, ton deuxième assassinat à travers cette réconciliation nationale ont fait que ta mère et moi-même n’avons pas pu tenir le coup. La non-prise en charge de notre situation dramatique par l’Etat, les difficultés matérielles et sociales suite à ta disparition ont fait que ta mère n’a pas pu résister à sa maladie qui n’a pas été prise en charge afin de la sauver d’une mort prématurée par manque de moyens et de désespoir.
Aussi, j’accuse le pouvoir algérien de nous avoir abandonnés à notre sort. J’accuse ceux qui ont relâché et pardonné à ces sanguinaires aux mains tachées de sang. J’accuse le pouvoir algérien pour ses sympathies avec les bourreaux de nos parents. J’accuse cette réconciliation pour la paix qui a glorifié et amnistié ces monstres assassins de plus de deux cent mille civils innocents et autres corporations confondues. J’accuse tous ceux qui ont voté pour ce référendum de la honte. J’accuse cette réconciliation qui a consacré l’impunité et qui a ignoré la justice. J’accuse tous ceux qui ont été indifférents à notre douleur. J’accuse tous ceux qui ont été favorables à cette mascarade de vente concomitante d’êtres humains, de civils et autres pour simplement plaire aux maîtres et par la même occasion obtenir quelques miettes en contrepartie de leur soumission et servitude. J’accuse cette réconciliation qui nous a assassinés une deuxième fois à travers cette idéologie arabo-baâthiste pour faire de nous des Arabes par la force et malgré nous. J’accuse tous ceux qui instrumentalisent la religion pour se maintenir au pouvoir en sacrifiant des civils et autres. J’accuse tous ceux qui utilisent la religion pour y accéder en assassinant des innocents. J’accuse tous ceux qui utilisent la religion pour nous détourner de nos racines, de nos coutumes, de nos traditions et de notre langue historique et ancestrale (...)
M. Bengana (Père de Katia âgée de 17 ans, lycéenne assassinée à Meftah le 28 février 1994 pour avoir refusé de porter le voile)


lien:http://www.lematindz.net/news/3004-lettre-dun-pere-a-sa-fille-assassinee-pour-avoir-refuse-de-porter-le-voile-.html

مولد مبارك وكل عام و أنتم حيين بخير

مولد مبارك وكل عام و أنتم حيين بخير

سيد القمنى : الشيخ .... و الغوغاء

من نافلة القول أن المثقف غير المؤدلج دينياً أو عنصرياً أو طائفياً ، هو اليوم أتعس الناس في مجتمع دول العالم الثالث ، التي أصبح اسمها مع ازدياد التدهور و التدني ، دول العالم المتخلف ، لأن الخريطة اختلفت فلم يعد هناك اتحاد سوفياتي كعالم ثاني ، و لأن بلاداً كالهند و الصين و اليابان و كوريا الجنوبية و غيرها قد ارتقت مكانها بين دول العالم الأول ، و لم يعد لدينا سوى عالمين : العالم الحر المتقدم ، و العالم الديكتاتوري المتخلف . و الاختلاف بين العالمين لا علاقة له بالمكان بقدر علاقته بالزمان ، فالعالم المتقدم يعيش زمناً يختلف بالكلية في المفاهيم و مناهج التفكير و القوانين و السياسة و العادات و التقاليد و باقي نظم المجتمع ، عن العالم المتخلف الذي لازال يعيش زمناً مضى بكل نظمه السياسية و الاقتصادية و الاجتماعية
و السر في تعاسة المثقف الحر من الأيديولوجيا ، أنه الوحيد القادر على إدراك حقيقة ما يعانيه مجتمعه من تخلف ، لأن بقية وسائل الإعلام و التعليم و التديين تُجمع على أنه ليس في الإمكان أبدع مما كان ، و رجل الدين لا يرى في مجتمع المتقدمين أي تقدم ، و يمتدح أوضاعنا الحالية في بلادنا و يراه التقدم الحقيقي ، بدليل انتشار الحجاب و النقاب و اللحية و الزي الباكستاني ، يمتدح العودة للتفكير حسب زمن القرن السابع الميلادي ، حيث خير القرون ، بل أن أهل البلاد المتقدمة يعضون علينا الأنامل من الغيظ لما حبانا الله به من عزة و كرامة بالإسلام . و ما نراه على المتقدمين و ما يصلنا من علمهم و ابتكارهم و علاجاتهم و وسائل رفاهتهم هو كله تقدم زائف أدى إلى تخلف المجتمع بدلاً من تقدمه ، فتحلل المجتمع و تفككت الأسرة و انتشر الفجور و عمت الرذيلة و ضاعت الأخلاق و انحطت القيم ، فأهل الغرب المتقدم بكل علومهم و فنونهم و نجاحاتهم هم في الحضيض بين المجتمعات ، أما نحن فأهل القمة ، بل نجلس فوق القمة ، و هي القمة التي يراها المثقف الحر رأس خازوق عظيم .
و لك هنا أن تعجب من بجاحة هذا المنهج العليل في التفكير و صوته العالي في الشأن القيمي و الأخلاقي ، بينما لديه زنى شرعي بألوان زواج لا تشكل أسرة ، و لديه اغتصاب شرعي لركوب ملك اليمين و الإماء و الزوجة الطفلة ، و لديه الجنة و إن زنى و إن سرق ، و له ارتكاب كل المعاصي بشرط غسلها بالحج أو بالتوبة أو باحتمال بعض العذاب الأخروي الذي سيدخل بعده الجنة حتماً ، فقط لأنه شهد للإله بأنه الإله و أن محمداً نبيه و رسوله ، و هو كله ما لا علاقة له بقيم ، أو بأخلاق .
و مع انتشار أجهزة الإعلام الحديثة ، و عدم الرغبة في تحصيل المعرفة من مصادرها السليمة لأنها لا لزوم لها ، فلدينا القرآن و بعده البخاري ، أصح كتابين على الأرض و كفى ، تراجعت عادة القراءة في بلادنا و تقزمت ، فذبل العقل و عطبت وظيفة التفكير ، و هذه الأدوات الإعلامية المتقدمة التي صنعها أهلها لمزيد من التثقيف و التعليم ، نستخدمها في بلادنا لتكريس منهج التلقين الجاهز للمحفوظات لوقف استخدام العقل ، فكان أن تزايد عدد مثقفي التلقي و المحفوظات لتصبح طبقة الغوغاء و الدهماء هي الأكثر عدداً و حضوراً ، و هم ليسوا في حاجة إلى معرفة ، و مع تخلي العقل عن وظيفته تحولوا إلى بسطاء في الطاقة العقلية و الاستيعابية للمعارف ، حتى أنهم ينفرون حتى من التلقي التلفازي و يعزفون عن متابعة المشاهدة إذا كان المطروح عليهم بحاجة للتركيز و الفهم و المتابعة الدقيقة ، و مما ساعد على تلك الكبوة النكراء لمجتمعاتنا خاصة المصري الذي أعرفه ، هو الانهيار الاقتصادي الناتج بالضرورة عن سوء السياسات ، مما أدى لانهيار مماثل في أسلوب التعليم ، مع التكاثر الأرنبي الذي عمل عليه المشايخ بالقرآن و الحديث ليفاخر بنا نبينا الأمم ، و تقدم علوم الطب التي أدت لتراجع نسب وفيات الأطفال ، فلم تعد المدرسة تتسع لهم ، فكان أن تم وضع ثلاث وجبات طلابية لمدارس ثلاثة على التتابع في مبنى مدرسي واحد ، في عملية سلق سريع اختفى معها المختبر و التجربة و العمل الذهني ، لما يضيعه من وقت غير متوفر ، و اختفت معه كل المنافسات الرياضية بين فرق الطلاب ، و كذلك الهوايات كالمسرح المدرسي الذي نشأنا على ضرورته على الأقل للاحتفال بالتفوق في نهاية العام بحفل غنائي ، و غاب الغناء المحرم و غابت معه الموسيقى و كل الفنون بأخلاقياتها و قيمها و قدرتها على تهذيب الروح و السمو بالقيم ، و تحول التعليم إلى محفوظات سريعة ، فلا وقت للشرح ، مما قضى مبرماً على ملكتيّ التفكير و الابتكار ، ليخرج هؤلاء من المدارس أسوأ خلقاً و أقل معرفة ممن علمتهم الحياة عبر الصواب و الخطأ ، من الأميين الذين نجد بينهم حكماء ، لا نجدهم أبداً بين خريجي مدارسنا أو أزهرنا المبارك .
و هؤلاء الغوغاء هم صفوة جمهور مشايخ الإسلام اليوم ، و عندما يستثمر رجال الدين هذه الحالة لتكريسها من أجل سيادتهم على هذا الشارع الجهول و التكسب على حساب جهالته ، فإنهم يرتكبون أسوأ ألوان الشرور طُراً .
فجعلوا من الدين مصدر كل معرفة أو ثقافة ، و الدين طاعة لا مناقشة فيه ، و من ثم تم وأد ملكة النقد ، و تراجع القياس و التقدير لغياب المفاضلة ، حتى المشايخ أخضعوا أنفسهم لذات المنظومة و الفكرة ، فمع ظهور قضايا جديدة لم يعرفها الدين و لم يسبق أن وجد مثيل لها و ما كانت متوقعة ، يقدم رجال الدين تأويله للدين او للقضية ، ليعيد تشكيل المشهد الجديد ليظهر شبيهاً بالمحفوظات عن الأسلاف ، فليس للعقل أن يبحث إلا في المدونات الإسلامية حيث كل الحلول و الإجابة على كل سؤال ، و ليس للعقل أن يضع من عنده شيئاً ، لأنه سيكون وضعياً ، و الوضعي فساد و مروق و اتهام مباشر للمدونات التراثية و محفوظاتها بالقصور و أنها لم تعد مقبولة عقلاً ، لأن التفكير و المفاضلة و النقد و التقدير و التمييز بين حلول كثيرة ، سيدخل الدين تحت هذه الأدوات الثقافية مما ينزع عنه القداسة المصمتة ، حيث سيتم إبداء الرأي في أحد مكوناته .
لذلك يحاربون الجديد حتى لو كان علماً ضرورياً لابد من تقبله ، لأننا إن قبلناه فالمعنى أن نترك التفسير الديني له و نستغنى عن هذه الأواني الحافظة و محفوظاتها .
و تكون النتيجة خروج السيادة المجتمعية و الرفاة و السلطان على الناس من أيدي الشيخ إلى العقل و منهج التفكير العلمي ، لذلك يتم طرد داروين و تسفيه فرويد و السخرية من الحلول العلمية. ولأن المجتمع قد تم ترحيل معظمه إلى طائفة الغوغاء بما فيهم أساتذة جامعات و إعلاميين تحولوا إلى مشايخ للغوغاء ، فإن الناس لا تقرر و لا تفكر و لا تجيب و لا تقدم حلولاً ، و يبقى الدور كله بيد رجل الدين الذي سيختار لهم من متعدد من ذات المحفوظات ، حيث كل الإجابات التي اجتهد عليها السلف كل الاجتهاد حتى أنهم لم يتركوا شيئاً للسلف ليبحثوا فيه ، في أساطير تسمى علوماً كعلوم الفقه و كتب الفتاوي و الموقعين عن رب العالمين .
إن المتابع لطبقة أدعياء المشيخة و الدعاة على القنوات الأرضية و الفضائية ، سيلحظ بغير مشقة أن هدف هؤلاء ليس الارتقاء بمجتمعهم بل السيطرة على غوغائه ، و تحويل الغوغاء إلى طاقة قوة حاضرة في المجتمع يحتسب لها حساب ، فيجعلهم أصحاب يد طولى ، تجد منهم صحفيين و إذاعيين و إعلاميين يتقاضون أعلى الرواتب و هم مجرد غوغاء . و ذلك ليتم توظيفهم سياسياً عند الطلب ، و مثل هؤلاء هم مشكلة حقيقية لأنهم لا يعلمون أنهم غوغاء .
و يميل الغوغاء إلى تقدير القوة العضلية و توظيف قدرتهم البدنية التي تجلب لهم الفخر أكثر من أي قدرات عقلية لا يؤمنون بجدواها ، و يعتمدون في حل مشاكلهم على مشايخهم و فتاواهم لاعتقادهم بأن أي معرفة قاصرة على هؤلاء ، لذلك أطلقوا على المشايخ لقب (العلماء) لامتلاكهم أصح العلوم و هي علوم الدين الحاوية لكل المعارف ، و يقنع الغوغاء بهذه المرجعية و يطلقون لأنفسهم غرائزهم بعد أن يردد أحدهم لزميله " حُطّها في رقبة عالم ، تطلع سالم " ، و بالتالي الإخلاء التام من المسئولية عن سلوكهم في المجتمع ، فيعيشون سعداء بدون تفكير و لا مسؤلية و يسعدون و يحبون الشيخ لأنه يحترم تفكيرهم البسيط و لا يعيبه عليهم و لا يكلفهم جهداً عقلياً ، بل هو يغذي حبهم للخرافة و الأسطورة و المعجزة و البطولات ، و تسمع تهليلات الحمد و التكبير عند الحديث عن شئ معجز أو بطولة عضلية إسلامية ، يحبون الإبهار و تعطيهم معجزة الانتصار في القصص التاريخية على أعداء الدين إحساساً بالمتعة ، و أنهم منصورون كما انتصر السلف و هم قلة أذلة بالتدخل الإعجازي ، مضافاً إلى هذا زخم المشهد الروحي داخل المسجد و صوت آمين الموحد و الصفوف المرصوصة بعبادة طقوسية مُيسرة و مفهومه . لذلك يتماهي الغوغائي بالمقدس و النبي و بالرب و بالقعقاع و محمد بن القاسم ، و يثور لأي حديث لا يعجبه بشأن مقدسه لأنه يشكل إعتداء شخصياً عليه ، و لا يدرك أن تحركه العنيف لحماية مقدسه إنما يعني عجز هذا المقدس عن حماية نفسه
و هكذا فإن الغوغاء قوة لا يستهان بها ، فهم يتميزون بالإمكانات العضلية و ضمور الإمكانات العقلية ، فتقوى قدرتهم على إحداث الشغب و القلاقل المجتمعية ، بأساليب تخلو من الحياء و الخجل ، و يميلون إلى حياة الفوضى بما يملكون من غرائز غير محكومة بقيم الضمير السليم ، فينفعلون بشدة لأي فعل . و من هنا يقدرون من يقدرهم ، و يقدر ممكانتهم البدائية فيقدمونه و يرفعونه ليمهد لهم طريق الجنة ، و يعوضهم عن شقاء دنياهم ، فتتم للشيخ السيطرة على أفعالهم باحتلاله مكان العقل لديهم ، و يدفع أكثر نحو تعجيزهم حتى يعجزون عن اتخاذ أي قرار من أنفسهم لأن السيئة من أنفسنا و الحسنة من الله و رجاله في الأرض ، فيرجعون للشيخ في كل كبيرة و صغيرة و في كل تافه ضئيل لا يحتاج جهداً عقلياً ، و يطلبون النصح و الإرشاد في التوافه الهينات مع ضمور ملكة التفكير و موت العقل ، ذلك الموت الذي يصرخ بالجريمة الكاملة لمشايخنا من أجل حبهم للدنيا و ليس للناس و ليس للدين .
و عملاً بمبدأ (رغبة الجمهور) ، قام المشايخ يختصرون الدين في مجموعة طقوس و أدعية جاهزة ، تؤدي كل المطاليب ، جالبة للخير و مساندة للرب ، ساعية بالبركة تسأل الله أن يتولى شئون هؤلاء التعساء بنفسه ليفعل المطلوب بدلاً منهم ، فيهزم لهم الأعداء و يدك لهم الحصون و ينهب لهم ثرواتهم و يمكنهم من عيالهم و نسائهم و يصيبهم بالطواعين و المهلكات . مع مجموعة أدعية لا تكلف مشقة غير حفظها و ترديد المناسب منها عند الحاجة ، فمنها ما يبعد الشرور ، و منها ما يقي من العين الحاسدة ، و منها ما يبعد الفقر و المرض . دون أي عناء أو جهد من المؤمنين للتفكير في حل مشاكلهم بأنفسهم. هذا إضافة إلى وضع القواعد التي تنشئ تواصلهم مع ربهم ليتفهمهم و يستجيب لمطالبهم ، فيسير المؤمن الغوغائي وفق جدول محكوم كالروبوت الآلي ، يخضع لأوامر تسيّره فيما يلبس أو على أي جنب ينام و ماذا يقول عندما يتثاءب أو يعطس (يسمونه تشميت العاطس) ، و بماذا يرد عليه من حوله ، و كيف يبول أو يشرب و ماذا يقول بعد ذلك من حمد ، و كيف يتغوط او يأكل أو يَنكح أو يُنكح ، فكلها علامات تأكيدية كلما زادت و حرص عليها المؤمن كلما أعطى ربه الفرصة لتمييزه و فرزه عن بقية خلقه ، هي علامات لتمكين الرب من تمييز عبادة الصالحين عن غيرهم من غير الصالحين .
و مع انتشار الفضائيات و وسائل الإعلام بدأت المنافسة بين المشايخ و بعضهم ، لذلك يسعي كل منهم إلى تقديم أجود ما عندهم لمتطلبات السوق ، و من ثم يتم اخضاع الدين لآليات الاقتصاد السوقي حسب قانون العرض و الطلب ، لنيل إعجاب المستهلكين ، فينحدر الخطاب الديني إلى مستوى شعبولا و مُغني الخضروات و الحمير ، إلى مستوى غوغاء الشعب الدهماء من أصحاب الذوق المتدني غير الرهيف و غير الرفيع ، يستهويهم الخبط و الرقع و الصوت العالي و الخرافة و الأسطورة ، فيهبط الشيخ بالدين من مكانه السامي لمستوى طلب المستهلك ، ليرضيهم بمنتجه سعياً لمزيد من الانتشار و الانتصار في المنافسة. يهبط بالدين لمستوى ذوق العوام بمحسنات تعجبهم بينما هي تشينه و تشوهه ، لأن الإسلام بصورته البكر على وفاق مع زمنه و مجتمعه و لم يكن بحاجة لدعاة ومغيثين و تزويق و مُحسنات لونية ، و عندما يصبح هدف الدعاة هو الحشد العددي للأتباع ، فقل على الدين و الدنيا السلام . لأن هذا الحشد جاء على حساب سمو الدعوة ، و تسطيح الإسلام و اختصاره في شعارات سهلة الحفظ و الفهم لا تحتاج جهداً عقلياً لمحاورتها أو مناقشتها أو التأكد من مدى صحتها .
و هكذا تجد الشيخ لا يستحي أن يتحدث عن نفسه كنجم محسود (مثل الشيخ خالد عبد الله ، نجم قناة الناس) ، رجل الدين صار يسعى ليصبح نجماً فنياً إزاء منافسة شديدة من فنانين آخرين ، لذلك يبذل كل جهده ليستهوي الجمهور ، بزي مميز ، بإسلوب خطابة رنان مسجوع ، بطريقة في الإلقاء تقطع و تصل و تصمت و تصرخ و تجأر و تبكي و تسخر في تمثيلية مُحسنة الترتيب ، و بجرأة من يملك وحده المعرفة المطلقة و النهائية الصحيحة ، و التي يجهلها الجميع ، و يجب على أي سؤال ، و يشرح كل غامض .
و يعزز الدور الفني للشيخ توزيع الإضاءة في الأستوديو و للديكورات الفخمية و المؤثرات التصويرية و الصوتية الملائمة لطبيعة الموقف شاعرياً أم حزيناً ، الخطاب عن الجنة له إخراج ، و الخطاب عن النار له إخراج ، و كلما أنتشر اسم الشيخ زاد توزيع مطبوعاته و إيراداته و تهافتت عليه الفضائيات بعظيم رزقها و ابهتها و جاءته الهدايا و النفحات من كل صوب ، في مقابل تحويل إسلامنا إلى سلعة شعبية كالأغاني الشعبية المتدنية و الهابطة ، و ليته كان شعبياً كما كان ( مصرياً ) بأوليائه الصالحين و موالدهم و كرنفالاتهم ، فقد اختفى التدين الشعبي المصري الحقيقي أمام مسخ شائه حرّم كل العلوم و الفنون ليبقى هو العارف الوحيد و العازف الوحيد

Source:

سيد القمنى : الشيخ .... و الغوغاء

L’église Saint Augustin/Saint Fidèle de la Goulette

Le 15 Août 2007, j'ai eu l'occasion d'assister à la messe donnée en l’honneur de la Madona di Trappani à l'église Saint Augustin/Saint Fidèle de la Goulette.

Les travaux de construction de cette église avaient débutés en 1848 par des frères capucins siciliens au sein du quartier italien de la ville.

Lors de ma visite en 2007, l'église était en pleine réfection. Certains endroits souffraient d'humidité, les peintures abimées...

 

 

Ces peintures datant de 1928 étaient l'œuvre du frère d'Alphonso Capone pour excuses et absolution de ses péchés, en vue d'une rédemption de la "famiglia".

Vous ne verrez plus ces peintures.

Je suis retournée à l'église en décembre 2009. Les travaux de réfection étaient achevés. Beau travail.

Mais sincèrement, je pensais que les travaux concernant les peintures seraient de la restauration des anciennes peintures, cela n'a pas été le cas. En comparant les photos que j'avais prises en Août 2007 et les photos que j'ai prises en Décembre 2009, j'ai constaté que de nouvelles peintures avaient remplacé les anciennes.

C'est bien dommage.

Déjà, avant même de remarquer qu'il s'agissait de nouvelles peintures, j'avais trouvé que la restauration faisait trop neuf. Le charme de l'ancien avait disparue. Ensuite, j'avais compris qu'il s'agissait de nouvelles.

Pourquoi?

Restaurer les anciennes fresques coute-t-il trop cher?

Y-avait-il d'autres raisons?

Je ne sais pas.

Les nouvelles peintures sont l'œuvre du peintre Alberto Bogani, venu de Côme en Italie. Celui-ci a utilisé la technique de la peinture murale à l'acrylique.

 

Le Gouvernement tunisien avait décidé il y a quelques années de démolir tout le bâtiment, en vue de la rénovation complète du vieux quartier de La Goulette.

Le président italien de l'époque, Oscar Luigi Scalfaro, en visite officielle, avait demandé à visiter la vieille église qui était en ruine. Il a, par la suite, pu convaincre les autorités tunisiennes de renoncer à ce projet, et d'encourager une restauration totale, en confiant la gestion du complexe entier au diocèse de Tunis.

Vous pouvez trouver d'autres photos des fresques sur le site du peintre Alberto Bogani, et des infos concernat cette église sur le blog de l'église, tenu par le Père Jordi.

Synagogues à Sfax

Il y a un peu plus de deux ans, j'ai remplacé l'assistante malade d'une personne qui faisait un travail de recherche sur le patrimoine judaïque tunisien.

En fait, je m'étais portée volontaire pour accomplir ce travail. J'étais sure que cela me permettrait de voir des choses et de rencontrer des gens que je n'aurais pas l'occasion de voir autrement.

Et j'avais eu raison.

Je ne peux malheureusement pas vous donner de détails sur ce travail, du moins pas avant sa publication, mais je peux vous montrer quelques photos.

En fait, c'est le groupe sur la protection de l'architecture tunisienne de la période coloniale qui m'avait fait penser à ces photos.

J'avais été très contente de vivre ces deux journées. Cela m'avait effectivement permis de voir des gens différents et des lieux différents.

Nous avions donc visité 3 synagogues: 2 à Sfax et 1 à Mahdia.

Ces 3 synagogues sont dans un mauvais état, surtout celles de Sfax.

La grande synagogue de Sfax date des années 1930. A l'époque, la communauté juive sfaxienne comptait 5600 personnes. En 2007, ils n'étaient plus que 14. Combien sont-ils aujourd'hui? Je ne sais pas.

En fait, il ne s'agit pas seulement d'une synagogue, il s'agit de tout un complexe comprenant une école, un pensionnat, une grande salle, des annexes pour les grandes occasions...

Aujourd'hui, les bâtiments semblent à l'abandon. En plus, il parait qu'en 2000, lors de la deuxième Intifada, des émeutiers avaient attaqué les bâtiments.   

Les vitres ont été cassées. Cela a permit aux pigeons d'entrer et de tout salir.

Le gardien tente, tant bien que mal, de nettoyer, mais que peut faire cet homme tout seul?

Pas grand chose malheureusement.

A l'intérieur, les carreaux de faïence se décollent, la poussière s'installe, les mauvaises herbes s'incrustent dans les moindres interstices....

De la désolation...

C'est dommage de voir tout un pan de notre histoire sombrer de cette manière.

 

 

 

 

 

A part les bâtiments, à l'intérieur, les objets du culte sont entassés un peu n'importe comment, les livres sont à l'abandon, les meubles cassées...

 

La synagogue Edmond Azria est plus petite. Je ne sais pas à quelle époque elle a été construite. Elle est fermée depuis 2000 après qu'elle ait été attaquée par des émeutiers. Il nous a d'ailleurs été très difficile d'ouvrir les cadenas qui étaient plutôt rouillés et n'avaient pas été ouvert depuis.

La synagogue est dans un état pire que celui de la grande synagogue. Indescriptible.

Les pigeons se sont engouffrés par les trous: les vitres ont été cassées par les émeutiers. Les pigeons ont depuis élus domicile à l'intérieur de la synagogue.

 

(Cliquez sur les photos pour les agrandir)

Cela fait mal au cœur. Tout bâtiment abandonné fait mal au cœur.

Tout livre, objet, souvenir, chanson... perdu fait mal au coeur.

La nouvelle pensée unique

Le voile: une liberté? Témoignages

On nous bassine souvent avec des "le voile est une liberté individuelle".

C'est peut-être vrai en théorie.

C'est vrai en théorie.

Mais en pratique?

Dans certains pays, il n'est en aucun cas un choix personnel et une liberté. Il est une obligation, une corvée imposée.

Dans d'autres pays, c'est peut-être encore un choix personnel et libre. Mais jusqu'à quand?

Tel est le problème.

Cela commence par être le choix de certaines personnes, et finit par être imposé par les autres. C'est pour cela que je pense et dis que le voile est une atteinte aux libertés. Il commence peut-être par être une liberté, il fini par être une obligation. Et cela, je le refuse.

Il m'est arrivé de lire plusieurs témoignages de filles ou femmes qui ont été obligées de porter le voile, ou qui ont été empêchées de l'enlever.

Je viens d'en lire 2 nouveaux, et cette fois-ci, j'ai eu envie de les publier.

Il s'agit de deux égyptiennes qui témoignent.

Je vous rappelle qu'il y a 20 ans, il était très rare de voir des femmes voilées en Égypte. A l'époque, en Égypte le voile était un choix personnel.

Si vous vous promenez aujourd'hui dans les rues égyptiennes, vous ne verrez pratiquement pas de femmes égyptiennes, musulmanes non voilées. Le voile n'est plus un choix personnel ni une liberté en Égypte.

J'espère que la Tunisie ne suivra jamais ce chemin. Mais sait-on jamais?

C'est pour cela, je pense qu'il faut être vigilants.

Voici donc les 2 témoignages (en égyptien):

تجربتي

ما كنتش اعرف اني ساذجة, ساذجة يوم ما لبست الحجاب من 8 سنين و قولت انا حرة و ده اختياري كنت فاكرة ان برضه طبيعي حيبقي اختياري اني اقلعه علشان ده جسمي مش جسم حد تاني و من كام شهر بدات اشك في حقيقته و عملت بحث اكبر مع انه جاء متاخرا بس مش مشكلة المهم ابتديت و لقيت ان ملوش اصل في الدين و ان كل اللي بعمله اني لابسة شعار اعدائي الاخوان المسلمين و الوهابيين و افتكرت ان عادي ممكن اشيله ما هو كان اختياري بس لاقيت كمية معارضة و هجوم كاني ابو لهب مثلا و كاني انا السبب قي تدني مستوي التعليم في مصر و الغباء الثقافي و المبيدات المسرطنة و الجهل و العشوائيات و ديكتاتورية النظام الحاكم ما انا حقلع الحجاب بقي و كمان بيقولوا لو حقلعوا يبقي اسيب الصلاة طيب و انتم مال اهلكم دي حاجة خاصة جدا اللي هي علاقتي بربنا محدش له انه يقولي ايه اللي اعمله او ابطله هو حد سالكم عن رايكم؟ و ييجوا الاهل و يقولوا مش حتقلعيه عشان احنا اللي حانتحاسب عليكي, ده علي اساس اني معزة مثلا اذا كان ربنا قال لا تزر وازرة وزر اخري يبقي ازاي حد حايتحاسب نيابة عني ده غير علي كده بقي كل الستات داخلين الجنة ما الاهل او الزوج هو اللي حايتحاسب؟ منطق هايل, اقول طيب اللي عنده دليل علي الحجاب يقولي يردوا يقولوا ما الناس كلها لابساه يبقي صح و ده كان اقصي ما توصلوا اليه من تدبر العقل!
كانت الطريقة انهم يقولولي حنحبيك في البيت ( نفس منطق المعزة) كاني معنديش 24 سنة و لا بني ادام رحت سيبالهم البيت اسبوعين, نفسي افهم عرفوا يعملوا ايه كده؟ بعد محاولات توسط رجعت و امبارح قلت تاني اني ناوية اقلعه بابا قالي انت حرة بس شوفي ربنا حينتقم منك ازاي و ماما قالت كل ما لذ و طاب :) و حاولوا بكل ما اوتوا من سبل يحسسوني اني المفروض اخجل من جسمي او احس بالعار بس كان مستحيل احس بكده ليه يعني ما هو جسمي ليه عار هو كان ازدواجية معايير ولا جهل و لا ضعف ارادة و لا عدم امانة بالعمل ولا رشوة علشان احس بكده؟ المهم صحيت توكلت علي الله و نزلت الشغل و كانت القطيعة من بابا و ماما و مبسمعش غير كلام مستفز او من المفترض يكون كده لحد مش واثق بس انا الحمد لله عملت اللي انا مقتنعة بيه و حساه و احساسي بالرضي و الامان الداخلي يفوق اي محاولات لجعلي اشعر بالعار و الكفر و اقدر اقول اني مستريحة رغم كل اللي حواليه انا عارفة انه مش ساهل بس انا عاوزة اقول لكل واحدة عاوزة تقلعه انها تقلعه عشان هي حرة و جسمها ملكها و ربنا بس هو اللي بيحاسب مفيش الالهة تعيش بيننا ستشعر بن عقلها هو المسيطر و ابدا لا تشعري انك عارا بل كل العار عليهم لاهمالهم ما يميزهم كبشر: العقل....لن يستطيع احد الان اخذ نظرة الانتصار من عيني و لا ان يحسسني بالذل و لا الضعف و لا قلة الكرامة انها اشياء نحن اللاتي نشعر انفسنا بها ان يتحكم بنا جهل او غباء بعد اليوم و الا كان العار علينا

الحجاب قبل الأخلاق

منذ انتشار موجة الحجاب فى مصر تناست المدارس رسالتها الأساسية وهى التربية والتعليم .. وتناست المدرسات مقررات المناهج الدراسية واعطت لنفسها رساله تحجيب الفتيات .. وان فشلت فالانتقال للمنزل واستدعاء اولياء الامور لتوصيل رسالتهم التى تبنوها عنوة وهى انكم لا تربون بناتكم فالحجاب اهم من الأخلاق .. وتبتدى حكايتى مع الحجاب القهرى
انا بالنسبة لى الحجاب ده عمرى ما فكرت احطه على راسى
وطول مرحلة الابتدائى والاعدادى كانت ماما بتسرح لى شعرى وتتفنن لى فيه بالفيونكات ده غير الجيب كان لازم تبقى مينى لو طويله شوية مش البسها .. دخلت ثانوى وعينك ما تشوف الا النور المدرسة بنات بس كل المدرسات عاملين زى العقارب تخيلى مدرسة الألعاب لابسه خمار .. بدأت تشتغلنى بقى الجيب دى قصيرة لازم تطول ... انتى كبرتى لازم تدارى شعرك .. وانا اسمع من هنا واطلع الكلام من هناك .. ولما خنقت عليا اكتر كنت اتلاشى انزل من الفصل علشان مش اقابلها فى وشى وتسمعنى كلمتين لحد ما جت مدرسة التربية الدينية ومسكتنى بنار جهنم وقعد تخوفنى من ربنا وعذابه فى الاخر انسحبت من لسانى وقولت لها خلاص نا كدا مش بحب ربنا علشان هو خالقنى وعايز يدخلنى النار .. وهنا بدات ابقى كافرة ونزلتنى للمديرة والمديرة طردتنى من المدرسة واستدعت ولى الأمر ... وبما ان ولى الأمر عندى خلفنا وملوش دعوة الا باكلنا وشربنا يبقى المسئوله فى الحالة دى هى ماما .. اول لما دخلت المدرسة علشان تقابل المديرة كل الحيزبونات اتلمو عليها وقعدوا يقولولا لها عيب بنتك تمشى لحمها مكشوف .. بنتك سلعه معروضه للكل ينهش فى لحمها
لاقيتها جاية لى البيت وبتفرحنى بلبس جديد وكله طويل .. حلفت ما انا لابساه وهلبس اللى انا عايزاه .. قالت لى همنع عنك المصروف قولت لها وانا مش رايحه المدرسة .. طبعا كانت لسه الشحنة عندها كاملة رزعتنى جوز قلام حلوين ... وكنت بروح المدرسة مش احضر حصة الدين كنت بقضيها فى حوش المدرسة .. وفى نفس الوقت كنت بتعمد اواجه مدرسة الالعاب ام خمار دى المهم لعبت لهم فى الازرق وهما كمان كرهونى فى المدرسة باللى فيها .. وفات الثانوى على خير .. وفضلت كملت حياتى البس اللى انا عايزاه ومن غير حجاب .. لحد ما اتخرجت وجيت قولت لهم عايزة اعمل مشروع .. تخيلو انى مثلا هعمل محل اكسسوارات او لعب اطفال لكن المفاجأة انى كنت عايزة اعمل انترنت كافيه .. انا قولت اللى عايزة اعمله من هنا وكانى قولت لهم هفتح كبارية واشتغل فيه رقاصه .. الجميع اعترض وقالوا لى انترنت وانتى بالمنظر ده والشباب يدخلوا عندك ويفتحو حاجات اباحية انتى عايزة تفضحينا انتى عايزة تجرسينا
المهم صممت على رائيى بابا قالى انا مش معترض خالص بس شوفى مين هيعبرك ويديكى فلوس ... وماما شرحه لانهم عارفين انى مش معايا 10جنيه على بعضها فى الوقت ده .. كلمت اخويا قالى انا ممكن اديكى الف جنيه ومش عايزة تاني بس بشرط البسى الحجاب .. ترددت وقولت الله الغنى مش عايزة حاجه .. بس فى نفس الوقت عايزة اعمل المشروع .. نزلت لفيت على البنوك ازاى اعمل قرض .. كلهم شروطهم واحدة ومش هيدونى اكتر من 3000جنيه بس بشرط الضامن لازم يكون درجة اولى ولازم يكون فى مكان للمشروع واقدم العقد بتاعه وايصال كهربا كمان .. روحت جمعيه رجال الاعمال اشوف نظامهم ايه فى القروض لاقيت نفس الشروط .. كدا مش قدامى حل غير انى البس الحجاب واخد الالف جنيه من اخويا احجز بيهم محل واكتب العقد وأخده واروح اقدمه .. وبالفعل عملت كدا .. وهو برضه للى راح ضمنى لانه كان فرحان اوى بلبسى للحجاب .. اخدت قرض من جمعيه رجال الاعمال وقرض من بنك القاهره وبدأت المشروع بتاعى .. اول 3 سنين كنت بشتغل علشان اسدد القروض اللى ورايا وخلصت كل الفلوس اللى عليا .. واول حاجه عملتها قلعت الحجاب .. ليه بقى مكنتش اقدر اقلعه قبل كدا لانى مديونه .. وكنت خايفه من رد الفعل هيبقى ازاى ؟
اخويا مش عمل حاجه كل اللى عمله قالى ربنا يهيدكى للخير وكلمنى عادى .. بابا كانت تصرفاته بناء على مواقف ماما .. اللى هو شايفها زعلانه وعملت ثورة فى البيت وقعدت تقولى الناس يقولوا علينا ايه مش عارفين نربيكى ؟ ماشية على حل شعرك ؟ يبقى انا حاجه بيت ربنا ومش بسيب ولا فرض وبنتى صايعه بتلبس قصير وبنطلونات وشعر .. انتى عايزة تفضحينا .. قولت لها لما ده فضايح ايه رايك بقى اتنقب وارفع راسك قدام الناس وارجع لك حامل فى الشهر الثالث هتعملى ايه ؟ طبعا فضلت مقطاعانى وتقولى لما تحسى ان ليكى اهل هنكلمك .. ابويا يدخل البيت يشوفنى قاعدة بتفرج على التلفيزون يلف وشه الناحية .. حسسونى انى منبوذه وانهم قرفانين منى مش يقعدوا معايا على الاكل ولا فى مكان واحد .. فى الآخر قولت وانا ايه يجبرنى على كدا
روحت عامله خطة مضاده وبدات اكل بره البيت .. ارجع البيت على اوضتى ولو سمعت صوت حد فى الصاله مخرجش .. استغنيت عن التلفزيون خالص وجبت لاب توب كنت بقضى كل وقتى عليه فى اوضتى مع انى قاعده طول النهار على النت فى النت كافيه اللى عملته لكن برضه مش هقد فى البيت اكلم فى نفسى .. حسستهم انكو قرفانين انا كان مستغنيه عنكو ومش عايزاكو
لحد مالقوش فايدة وفى الآخر استسلمو للامر الواقع
انا بقى كنت باعاند معاهم ليه .. لانهم كانوا بيذلونى علشان منظرهم قدام الناس وقطعة القماش دى هى العفة والتدين .. مش عندهم مانع البس لبس محزق وملزق لكن مش اقلع الحجاب .. المنطق نفسه كنت غير مقتنعه بيه ولو كان الموضوع زاد عن كدا انا كنت بفكر بشكل جادى فى الاستقلال بعيد عنهم خالص ..وتعمدت اوصل لهم الرساله دى عن طريق بنت عمتى اللى مش بتتبل فى بؤها فوله .. وتقريبا التهديد جاب نتيجة ... سورى يا جماعه طولت عليكو بس انا اضطريت احكى من اول ثانوى لحد ما انتهت الحرب علشان يكون الموضوع كله قدامكو
بالمناسبة فى بنات كتير اوى نفسهم يقلعوا الحجاب
بس المجتمع ونظرة الناس والكلام الفاضى ده مقيدهم

تحياتى للجميع

Ce qui me fait peur, c'est que nos droits ne sont jamais à 100% acquis. Nous pouvons les perdre à tout moment sans même nous en rendre compte. Le problème est que certains pensent que ces droits sont immuables. Ce n'est pas le cas.

Rabbi yostorna.

Mes quatre maris et moi - أنا وأزواجى الأربعة

Qu'en pensez-vous?

Que comprenez-vous?

D'après-vous, quelles sont les revendications de cette femme?

أنا وأزواجى الأربعة

 

نشر فى المصرى اليوم - بقلم نادين البدير ١١/ ١٢/ ٢٠٠٩

 
ائذنوا لى أن أزف إلى أربعة.. بل إلى خمسة. أو تسعة إن أمكن.

فلتأذنوا لى بمحاكاتكم.

ائذنوا لى أن أختارهم كما يطيب لجموح خيالى الاختيار.

أختارهم مختلفى الأشكال والأحجام. أحدهم ذو لون أشقر وآخر ذو سمرة. بقامة طويلة أو ربما قصيرة. أختارهم متعددى الملل والديانات والأعراق والأوطان. وأعاهدكم أن يسود الوئام.

لن تشتعل حرب أهلية ذكورية، فالموحد امرأة.

اخلقوا لى قانوناً وضعياً أو فسروا آخر سماوياً واصنعوا بنداً جديداً ضمن بنود الفتاوى والنزوات. تلك التى تجمعون عليها فجأة ودون مقدمات.

فكما اقتادونى دون مبررات لمتعة وعرفى وفريندز ومصياف ومسيار وأنواع مشوشة من الزيجات، فلتأذنوا لى أن أقتاد بدورى أربعة.

هكذا رحت أطالب مرة بحقى فى تعدد الأزواج أسوة بحقه فى تعدد الزوجات. استنكروها، النساء قبل الرجال. والنساء اللواتى تزوج عليهن أزواجهن أكثر من المعلقات بأحادى الزوجة. والنساء المتزوجات أكثر من العازبات. كتب رجال الدين الشىء الكبير من المقالات والسؤالات حول عمق تعريفى للزواج وعمق تدينى وكتب القراء كثير من الرسائل أطرفها من يريد الاصطفاف فى طابور أزواجى المأمولين.

أصل الموضوع كان تعنتى وإصرارى على أحادية العلاقات. أصله رغبة جامحة باستفزاز الرجل عبر طلب محاكاته بالشعور بذاك الإحساس الذى ينتابه (وأحسده عليه) وسط أربعة أحضان.. ألم يمتدحه الرجال؟ ألا يتمنونه بالسر وبالعلن؟ لطالما طرحت السؤال حول علة الاحتكار الذكورى لهذا الحق. لكن أحداً لم يتمكن من إقناعى لم: أنا محرومة من تعدد الأزواج؟

كرروا على مسامعى ذات أسطوانة الأسئلة وقدموا ذات الحجج التى يعتقدونها حججاً.

قالوا إنك لن تتمكنى كامرأة من الجمع جسدياً بين عدة رجال، قلت لهم الزوجة التى تخون وبائعة الهوى تفعلان أكثر، بلى أستطيع. قالوا المرأة لا تملك نفساً تؤهلها لأن تعدد. قلت: المرأة تملك شيئاً كبيراً من العاطفة، حرام أن يهدر، تملك قلباً، حرام اقتصاره على واحد. إن كان الرجل لا يكتفى جنسياً بواحدة فالمرأة لا تكتفى عاطفياً برجل.. أما عن النسب فتحليل الحمض النووى DNA سيحل المسألة. بعد فترة لم يعد تفكيرى منحصراً فى تقليد الرجل أو منعه من التعدد، صار تفكيراً حقيقياً فى التعددية، التى نخجل نحن النساء من التصريح عن رأينا الداخلى بها.

التعددية التى انتشرت بدايات البشرية وزمن المجتمع الأموى والمرأة الزعيمة. التعددية التى اختفت مع تنظيم الأسرة وظهور المجتمع الأبوى وبدايات نظام الاقتصاد والرغبة فى حصر الإرث وحمايته.. لأجل تلك الأسباب كان اختراع البشرية للزواج. وجاءت الأديان لتدعم أنه مؤسسة مودة ورحمة وأداة تناسل وحماية من فوضى الغرائز.

كل الفوائد المجتمعية مكفولة به. وكثير من المصالح الدينية مضبوطة به. عدا شىء واحد. لم يحك عنه المنظمون. وهو دوام التمتع بالجنس.. ودوام الانجذاب داخل زواج خلق لتنظيم الجنس..

جاءت حماية الأمور المادية للمجتمع من اقتصاد وأخلاق على حساب الشغف الطبيعى بين الأنثى والذكر. ونسى المنظمون أن الزواج يستحيل عليه تنظيم المشاعر التى ترافق الجنس. لأن لا قانون لها ولا نظام. الجنس داخل مؤسسة الزواج واجب روتينى.. أحد طقوس الزواج اليومية. وسيلة إنجاب، إثبات رجولة، كل شىء عدا أنه متعة جسدية ونفسية.

يقول الرجال: يصيبنا الملل، تغدو كأختى، لا أميل لها جنسياً مثل بداية زواجنا صار بيتى كالمؤسسة، اختفى الحب.

ـ الملل.. أهو قدر طبيعى لمعظم الزيجات؟

فتبدأ ما نسميها (خيانة)، ويبدأ التعدد لا لأن الرجل لا أخلاقيات له لكن لأن الملل أصابه حتى المرض، والتقاليد وأهل الدين يشرعون له الشفاء.

أما المرأة فتحجم عن الخيانة، لا لأن الملل لم يقربها، بل على العكس فى الغالب هى لم تشعر بأى لذة منذ الليلة الأولى فى هذا الزواج التقليدى المنظم. لكن لأن التقاليد وأهل الدين يأمرونها بأن تلزم بيتها و(تخرس). هل كل المتزوجات فى مجتمعاتنا الشرقية مكتفيات جنسياً؟ بالطبع لا.

تخجل المرأة من التصريح بأنها لا تنتشى (أو لم تعد تنتشى)، وأن ملمس زوجها لم يعد يحرك بها شيئاً.. وتستمر بممارسة أمر تعده واجباً دينياً قد يسهم بدخولها الجنة خوفاً من أن تبوح برفضها فيلعنها زوجها وتلعنها الملائكة. سيمون دى بوفوار بقيت على علاقة حب بسارتر حتى مماتها لم يتزوجا ورغم مغامراتهما المنفردة بقيا على ذات الشعور الجارف بالحب تجاه بعضهما.

هل الأحادية فى أصلها الإنسانى خطأ؟ هل الحياة داخل منزل واحد والالتصاق الشديد هو سبب الملل؟ اختفاء عنصر التشويق.

هل صحيح أن الأجساد كلما ابتعدت يرسخ الانجذاب، وكلما اقتربت الأجساد حد التوحد اليومى ابتعدت الأرواح؟ هل من الغلط انتقالهما للحياة فى منزل مشترك؟ لماذا يدوم كثير من العلاقات خارج إطار الزواج لسنوات طويلة وحين يتم الزواج ينتهى كل ما جمعهما؟ حتى يقال (انتهت علاقتهما بالزواج) وكأنها فنيت.

هل هناك خطأ فى الزواج نفسه؟ هل يكون عقد النكاح المكتوب هو السبب.. تحويل المشاعر لأوراق تصادق عليها المحكمة والشهود لإبرام تحالف المفترض أن يكون روحياً؟ أهو اختلاط الحب والانجذاب بالالتزام القانونى والرسميات.. أم أن تدخل الأهل واشتراط موافقة جمع هائل من المجتمع والنظام ومختلف المعابد قد يفرغ المشاعر من روحها..

التعدد فى اعتقاد كثيرين هو حل لمشكلة الملل والسأم وتلبية لمشاعر الرجل، لكن فى احتكار الرجال للتعدد دون النساء تمييز وخرق لكل معاهدات سيداو. إذ كيف تلبى مشاعر المرأة؟

إما التعدد لنا أجمعين أو محاولة البدء برسم خارطة جديدة للزواج.. تحل أزمة الملل وحجة الرجل الأبدية. وحتى ذلك الوقت يبقى سؤالى مطروحاً: ما الحل إن أصابنى الملل من جسده أو شعرت أنه أخى؟

[email protected]   

 

Soirée et traditions

Grasse matinée aujourd'hui pour prendre un repos bien mérité après la soirée du nzoul.

Très belle soirée hier. En fait, j'apprécie beaucoup plus cette ambiance "tunisienne' que celle orientale que nous imposent les mariages actuels.

 Hier, l'orchestre venait de Sfax. Chez nous, on appelle cela "bnèdir", ce qui serait un peu l'équivalent de la "hadhra" tunisoise.

En 20 ans de mariage avec un tunisois, j'ai assisté à des fêtes tunisoises, à des mezwid..., mais rien n'équivaut notre bnèdir.

Pour nous les sfaxiens, dès que retentit la première note de musique, nous sommes tous en piste pour danser. J'adore il bnèdir!

Et puis, c'est une ambiance sans chichis, sans contraintes... les gens sont naturels, ils sont là pour s'amuser.

Et cela nous permet de garder nos traditions, nos usages... Cela se fait dans plusieurs villes tunisiennes, comme à Mahdia, Djerba... Je trouve dommage qu'à Tunis cela ne soit plus le cas.

Comme le veut la tradition, les deux mariés ont "sauté" sur le poisson. Je suppose qu'à l'origine cela était censé éloigner le mauvais œil et porter bonheur aux futurs mariés.

En début de soirée, ma sœur portait un costume traditionnel. D'après elle, il s'agit d'un costume de Mahdia. Ce n'est que par la suite qu'elle a mis le costume sfaxien.

Hier, très belle soirée. Cela m'a ramenée à des années lumières en arrière, lorsque ,j'étais gosse. Cela se passait ainsi depuis toujours. Tous les mariages de mes cousins et cousines, de mon oncle..., il y a toujours eu des nzouls, chez mes grands-parents, chez mes tantes... Nous-même, les 4 sœurs, avons eu chacune son nzoul.

Par contre, ce qui est dommage par rapport à avant, c'est la tenue vestimentaire des femmes. Avant, les femmes portaient des fouta et blouza, notre costume tunisien. Aujourd'hui, toutes les femmes portent un caftan ou une djellaba marocains.

Pourquoi?

A cause de ce regain de religiosité.

La fouta et blouza est quand même assez décolletée, et elle laisse la taille presque nue.

Mais dites-moi, comment cela se fait-il que notre costume traditionnel, qui était considéré décent pendant des décennies et des décennies, qui était portée par toutes nos grand-mères et arrières grandes mères (du moins les citadines) soit aujourd'hui, en 2009, considéré indécent?

Il y a quelques années, la fouta et blouza a même été à la mode et a été portée par toutes les tunisiennes, vieilles et jeunes. Aujourd'hui, toutes ces femmes portent des caftans. Dommage.

Tant mieux pour le Maroc qui a pu imposer sa tenue traditionnelle aux autres pays.

Mais dans quelques années, les nouvelles générations de tunisiens sauront-elles ce qu'est une fouta et blouza?

P.S.: Cette note me parait un tantinet régionaliste. Désolée. Je crois que je baigne encore dans l'ambiance sfaxienne. Cela ira, je reprendrais rapidement mes esprits et mon objectivité!

Remarque: A tous ceux qui me parlent de séparation entre les hommes et les femmes dans leurs commentaires, je parle dans ma note des années 1960, 1970, 1980 et 1990. Pendant ces années-là, les mariages étaient mixtes, et les femmes portaient des fouta et blouza.