كان
ده كان
كان اسمه حبيبي
كان
ده كان
كان يوم من نصيبي
ضحيت بعمري معاه مشوار
مشوار اسمه الحياة
و كان
أنا
أنا اللي بينكم هنا
رضيت بالعذاب لحد ما قلبي داب
ولا ذوقت يوم هنا أنا
و أنا
يا ما اتحملت أنا
قاسيت ولا اشتكيت
ولا جيت في يوم بكيت
منه لكم هنا أنا
لا عتاب حيشفي جراح ولا حيجيب إلي راح
دي حكايتي مع الزمان
الزمان
الزمان
حكايتي مع الزمان
رسملي علي السما جنه فيها الهنا
و قال حنعيش هنا
قولت أحلوت سنيني
و بنالي في الخيال
قصور من الآمال و قال ما فيش محال
نمت و غمضت عيني
و مرت الأيام و صحيت من الأحلام
ما لقيتش غير آلام و عذابي مستنيني
و أنا
أنا إلي بينكم هنا مش عارفه رايحه فين
ولا فاكره جيا منين
جابني الطريق هنا أنا
و أنا
ياما تحملت أنا
دموع ما تنتهيش و آلام ما تتنسيش
لو فات مليون سنه
أنا
لا عتاب حيشفي جراح ولا حيعيد إلي راح
دي حكايتي مع الزمان
الزمان
الزمان
حكايتي مع الزمان
Une très belle chanson mais je ne relève que deux phrases :
"و مرت الأيام و صحيت من الأحلام"
et
"لا عتاب حيشفي جراح ولا حيعيد إلي راح"
qui m'ont ouvert les yeux !
Rédigé par : Bakhta | 29/07/2009 à 10:46
J'AIME CETTE CHANSON.
En l'écoutant ,on médite sur cette ère de la chanson sandwich faite pour être avalée et oubliée.
Warda ,c'était hier à Carthage.
Rédigé par : samia lamaine | 29/07/2009 à 18:49
C'est malheureux, n'est-ce pas?
Rédigé par : Massir Destin | 30/07/2009 à 19:08
Il parait que c'était émouvant. Elle avait des difficultés et le public l'a aidée.
Rédigé par : Massir Destin | 30/07/2009 à 19:09